Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2022

Ο Σάκης και η Λίλη, η Ρέιτσελ και ο Ρος και τα guilty pleasures !!

Ο David Schwimmer και η Jennifer Aniston στα Φιλαράκια και ο Τάσος Χαλκιάς και η Κωνσταντίνα Μιχαήλ στο Λαβ Σόρρυ


Ήταν  το 1994,  η χρονιά όπου στην Αμερική ξεκίνησαν τα φιλαράκια και στην Ελλάδα μεσουρανούσε το Λαβ Σόρρυ,  όταν ανακάλυψα έναν κόσμο που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν τελείως άγνωστος.

Γύρω από το πώς ''πρέπει'' να μοιάζει μια γυναίκα κι ένας άνδρας και τι τον ελκύει, έχει στηθεί μια ολόκληρη βιομηχανία στερεοτύπων με βάση την ηλικία, την εθνικότητα, ακόμη και την πολιτική ή και την κοινωνική ιδεολογία .

Με αφορμή τη σειρά ‘’FRIENDS’’  έχουν γραφτεί από άρθρα - μέχρι και πτυχιακή εργασία- με θέμα  "Πώς μία τηλεοπτική κωμωδία καταστάσεων πυροδότησε την πτώση του δυτικού πολιτισμού.''  

Το  βασικό επιχείρημα  είναι το εξής :  οι διανοούμενοι και γενικώς οι  άνθρωποι με ενδιαφέροντα εμφανίζονται ως βαρετοί και ξενέρωτοι στις δημοφιλείς σειρές ενώ προωθούνται τα πρότυπα χαμηλής μόρφωσης και ποιοτικής στάθμης, χαρακτήρων .  

Ο  Ρος Γκέλερ, ο ήρωας στη σειρά που υποδυόταν επί δέκα συναπτά έτη ο Ντέιβιντ Σουίμερ, ήταν παλαιοντολόγος, με διδακτορικό και καθηγητής πανεπιστημίου. Ήταν σκεπτόμενος, διανοούμενος, αθεράπευτα ρομαντικός και ερωτευμένος με τη Ρέιτσελ Γκριν την οποία υποδυόταν η Τζένιφερ Άνιστον, μια γυναίκα με μοναδικά ενδιαφέροντα τη μόδα και το shopping.

Αντίστοιχα η διάσημη σειρά, για τα ελληνικά δεδομένα, Λαβ Σόρρυ της Ελένης Μαβίλη είναι ένας αντιπροσωπευτικότατος  καθρέφτης πως έβλεπε η ελληνική κοινωνίας των 90ς την ερωτική σχέση ανάμεσα σε ανθρώπους με διαφορετικό μορφωτικό επίπεδο .

Ένας περπατημένος στη ζωή, πολυγαμικός και λαϊκός άνδρας και μια μορφωμένη αλλά χωρίς σεξουαλικές εμπειρίες γυναίκα  έλκονται ο ένας από τον άλλο και το σεξ μιας νύχτας μεταξύ αγνώστων καταλήγει  να μετατραπεί σε μια ιδιόμορφη σχέση.

Τόσο οι συντηρητικοί όσο και οι προοδευτικοί έβγαλαν αφρούς για τη συγκεκριμένη σειρά.

Οι μεν,  γιατί ο Σάκης ο υδραυλικός με το δασύτριχο στήθος περιφερόταν ημίγυμνος προσβάλλοντας τα ''χρηστά ήθη'' και οι δε γιατί θεώρησαν τη σειρά σεξιστική και προσβλητική καθώς  παρουσιάζεται μια μορφωμένη γυναίκα, ως στερημένη που χρειάζεται ένα αρσενικό παλιάς κοπής για να αποκτήσει υπόσταση. 

(Σε προηγούμενα άρθρα σε αυτό το μπλογκ για την έμφυλη βία και την πατριαρχία υπάρχουν περισσότερες λεπτομέρειες για το πως επιδρούν τα σεξιστικά αντανακλαστικά τόσο σε κλειστές κοινωνίες όσο και στη διαμόρφωση της ψυχολογίας του συνόλου και για το πως κυριαρχεί το αφήγημα ότι η ζωή μιας γυναίκας να περιστρέφεται γύρω από το αλφα αρσενικό. ) 

Όμως, δεν θεωρώ ότι η σειρά είχε τη συγκεκριμένη στόχευση.  Προσωπικά θεωρώ ότι και στις δυο περιπτώσεις (Φιλαράκια και Λαβ Σόρρυ) πρόκειται για σάτιρα αναχρονιστικών στερεοτύπων κι όχι για επιβολή προτύπων. 

Κι άρεσαν και οι δυο σειρές ακριβώς γιατί οι επιθυμίες και τα όνειρα του κάθε ανθρώπου, είναι μοναδικά και ξεχωριστά που δεν χωρούν μέσα σε καλούπια.

Η ανθρώπινη ψυχή και η φύση γενικότερα είναι γεμάτη αντιφάσεις και πολλές φορές απορούμε και εμείς οι ίδιοι με τον εαυτό μας με πληθώρα πραγμάτων που μας αρέσουν τα οποία μπορεί να είναι  κόντρα σε κοινωνικές συμβάσεις και σε status quo.

Είμαστε στο 2022 και συζητάμε ακόμα για τα πρότυπα ομορφιάς, τα στερεότυπα και την αιώνια και τεχνητή διαμάχη των ρόλων των δυο φύλων.

Ούτε ο άνδρας πρέπει να είναι  υποχρεωτικά μπρουτάλ ούτε η γυναίκα υποχρεωτικά μπίμπο .

Το τι μας ελκύει και το τι μας απωθεί σε έναν άλλο άνθρωπο και στον εαυτό μας είναι κάτι αυστηρά προσωπικό και δεν αφορά κανέναν άλλο. Δεν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει ούτε η εμφάνιση ούτε  οι προτιμήσεις του καθένα από μας. 

Αν ζήσει ο καθένας την ζωή του όπως θέλει και δεν αφήνει άλλους να επηρεάζουν τις επιλογές του όλοι θα ήμασταν περισσότερο ευτυχισμένοι και κυρίως ισορροπημένοι.

Γι αυτό  : προσωπικά ζητήματα συζήτηση κομμένη !

ΥΓ Δεν κρύβω ότι  κι εγώ είχα τσιμπηθεί με τον χαρακτήρα που υποδυόταν ο Τάσος Χαλκιάς  στη συγκεκριμένη σειρά κι όχι με γνώμονα το αξύριστο στήθος φυσικά.

Μου άρεσε γιατί ήταν πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, πειραχτήρι και ετοιμόλογος, τραγουδούσε με κέφι και ζωντάνια, χαιρόταν τη ζωή του έτρωγε σουβλάκια με τζατζίκι για πρωινό μαζί με τον καφέ του και αγάπησε δυνατά και με πάθος τη γυναίκα που μίλησε στην ψυχή του χωρίς να λογαριάσει τη γνώμη των άλλων. Γι αυτό  άλλωστε και αγαπήθηκε και ταυτίστηκε με το ρόλο.

Επίσης η αγαπημένη Κωνσταντίνα Μιχαήλ, η οποία έγινε γνωστή μέσα από αυτή τη σειρά, σε διάφορες συνεντεύξεις της που έχω παρακολουθήσει είναι μια γυναίκα που αποτελεί πρότυπο για τη νέα γενιά ασυμβίβαστη και ψαγμένη, με πολύ ωραίο λόγο και απόψεις.

 





Κυριακή 10 Ιουλίου 2022

Αντίο σχολή!!!


 

Αντί επιλόγου

Η Ηλειακή γη  έχει διατηρήσει ακόμα και σήμερα την μαγεία  της να προσφέρει έμπνευση με ένα τρόπο παράξενο γεμάτο μυστικισμό.  Σε ταξιδεύει σε μονοπάτια της τέχνης, χαρίζει άφθονα τους καρπούς της φύσης στον εύφορα κάμπο της  και σε κάνει να την ερωτευτείς. Είναι μια ζωντανή κοιτίδα πολιτισμού αλλά συνάμα είναι από τους πιο παραγωγικούς νομούς στην χώρα. Ο τόπος που για την αρχαιότητα ήταν ιερός, τώρα δέχεται το ένα χτύπημα μετά το άλλο. Αυτή τη στιγμή απογυμνώνεται και από την τριτοβάθμια εκπαίδευση καθώς και τα δυο πανεπιστημιακά τμήματα του νομού που είχαν ιδρυθεί το 2019, η Μουσειολογία και η Γεωπονία, μεταφέρονται σε Πάτρα και Μεσολόγγι αντίστοιχα.

Ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο, λέει ένα παλιό τραγούδι και ντύνει μελωδικά τις πιο πικρές αλήθειες. Μπορεί  το 2022 οι στίχοι  του 1965 να ακούγονται παράταιροι για την εποχή μας αλλά δυστυχώς κάποιοι από μας ίσως να μην ταιριάζουμε σε καμία εποχή. Όταν κοντεύει κανείς τα 40 ξέρει ότι η ζωή δεν είναι παραμύθι και τίποτα δεν χαρίζεται.. Πολλές φορές ένιωσα σαν να είμαι ανάμεσα σε λευκά και τροφαντά αμνοερίφια που τα πάνε για σφαγή. Όμως δεν πιστεύω στην ειμαρμένη και έχω μάθει να παλεύω στη ζωή μου, όσες αντίξοες συνθήκες και να παρουσιαστούν στο δρόμο μου.

Δεν θα μιλήσω όμως πάλι ούτε για τις αδικίες ούτε για την διάλυση της δημόσιας παιδείας ούτε για πολιτική. Μίλησα αρκετά γι΄ αυτά, μέσα από τα κείμενα που δημοσίευσα, σε συνεντεύξεις και ομιλίες όλο αυτό το διάστημα. Αγωνίστηκα με όποιον τρόπο μπορούσα για την παραμονή της σχολής Γεωπονίας στην Αμαλιάδα τουλάχιστον μέχρι την ολοκλήρωση των σπουδών μας. Ηττηθήκαμε.

Ο πολιτισμένος άνθρωπος φαίνεται λένε με τον τρόπο που θα αντιμετωπίσει την ήττα αυτή. Ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις του αν θα το αποδεχθεί και τι επιλογές θα κάνει;  Επέλεξα λοιπόν να γράψω αυτό το κείμενο για αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου  κλείνει τόσο απότομα.

Θέλω απλά να εκφράσω όλα αυτά που αισθάνομαι. Να γράψω για όλα αυτά που έζησα και αγάπησα με ένα ίσως όχι και τόσο συνηθισμένο τρόπο. Όχι δεν είναι επίκληση στο συναίσθημα. Είναι το δικό μου αντίο, στα όνειρα στους κόπους και τις ελπίδες. 

Θέλω να μιλήσω για το ταξίδι που ξεκίνησε το 2019 όταν έδωσα για 3η φορά πανελλήνιες εξετάσεις και πέτυχα την εισαγωγή μου στη σχολή Γεωπονίας που είχε μέχρι χθες έδρα  την Αμαλιάδα. Έδωσα εξετάσεις στο 27ο Γενικό Λύκειο Αθηνών στην περιοχή του Κολωνού στο κέντρο της Αθήνας.  Δούλευα τότε σε τηλεφωνικό κέντρο εξυπηρέτησης πελατών. Στο τμήμα που αφορούσε την επίλυση ζητημάτων σταθερής τηλεφωνίας και συνδρομητικής τηλεόρασης. Παράλληλα μελετούσα για τις πανελλήνιες εξετάσεις έχοντας την πλήρη στήριξη και του συζύγου μου έχοντας από κοινού την πεποίθηση ότι η ανάγκη για γνώση δεν έχει όριο ηλικίας. 

Ένα πτυχίο άλλωστε δεν εξασφαλίζει πάντα μια  καλοπληρωμένη θέση εργασίας και ο ρόλος του Πανεπιστημίου δεν ήταν ποτέ αυτός. Τα εφόδια που αποκομίζει κάποιος από την καλλιέργεια του πνεύματος, είναι αυτά που αλλάζουν την ποιότητα της ζωής.  Δουλεύουμε για τον βιοπορισμό μας και σπουδάζουμε για το πνεύμα και την ψυχή μας.

Ο δρόμος βέβαια αυτός ποτέ δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα κι αυτό το ξέρουν καλά όσοι τον έχουν σεργιανίσει. Οι κοινωνικές ανισότητες που υπάρχουν δυσχεραίνουν πολύ περισσότερο το δρόμο αυτό. Το κόστος μιας μετεγκατάστασης σε άλλη πόλη είναι υψηλό ειδικά για οικογένειες με χαμηλό εισόδημα. Πολλοί συμφοιτητές μου εργάζονται για να μπορέσουν να υποστηρίξουν τη διαβίωση τους.

Είναι εκείνος ο φοιτητής που εργάζεται εδώ και 21 χρόνια σε Γεωπονικό κατάστημα και συμπλήρωσε το μηχανογραφικό του με μοναδική επιλογή την πόλη της Αμαλιάδας.Την πόλη που εργάζεται και έχει δημιουργήσει οικογένεια και έχει καταφέρει να μη χρωστά κανένα μάθημα.

Είναι η κοπέλα που συγκέντρωσε 14.000 μόρια και πέρασε πρώτη στη σχολή.

Είναι η κοπέλα που ήρθε από το εξωτερικό για να σπουδάσει στην Ελλάδα, επέλεξε την Γεωπονία της Αμαλιάδας και έχει περάσει με επιτυχία όλα τα μαθήματα.

Είναι η κοπέλα που εργάζεται σε ψαροταβέρνα και κοιμάται λίγες ώρες παλεύοντας για ένα άρτιο αποτέλεσμα και το καταφέρνει.

Είναι η κοπέλα από το τμήμα των Τεχνολόγων Γεωπόνων που δουλεύει σε καφετέρια και παλεύει κι εκείνη να τελειώσει τη σχολή και να πάρει το πτυχίο της.

Είναι εκείνοι οι απόφοιτοι της σχολής  που είναι επιτυχημένοι στο αντικείμενο που σπούδασαν και εργάζονται ως Γεωπόνοι στα καταστήματα και εργοστάσια των γύρω περιοχών.

Είναι οι μεταβατικοί φοιτητές που μετά την λήψη του πτυχίου των Τεχνολόγων Γεωπόνων παρακολούθησαν 12 επιπλέον μαθήματα για να λάβουν τον Πανεπιστημιακό τίτλο.

Τέλος είναι και όσοι έκαναν μεταπτυχιακό στο τμήμα μας έχοντας ως στόχο την συνέχεια της έρευνας και την πειραματική εξέλιξη.

Ναι σίγουρα υπάρχουν και φοιτητές που ενδιαφέρονται για τη φοιτητική ζωή, να περάσουν καλά, να αποκτήσουν εμπειρίες, να γνωρίσουν κόσμο. Όλα αυτά που μπορεί να επιθυμεί ένας έφηβος ή μια έφηβη που τώρα ξεκινά να μαθαίνει τον κόσμο. Όμως όλη αυτή ανεμελιά συνοδεύεται από ασφάλεια και βεβαιότητα που προέρχεται συνήθως από την οικονομική επιφάνεια της οικογένειας. Η πλειονότητα αυτών των φοιτητών, είτε η σχολή μεταφερθεί Μεσολόγγι είτε Χονολουλού, δεν θα έχει καμία διαφορά. Περισσότερα μέρη να γνωρίσουν, περισσότερος τουρισμός. Και κάθε χρόνο να μετακόμιζε η σχολή σε άλλη πόλη, θα ήταν μια χαρά ευτυχισμένοι. Άλλος πληρώνει.

Θέλετε όμως να ακούσετε μια πικρή αλήθεια;  Ποιοι  φοιτητές είναι αυτοί που διαπρέπουν ακαδημαϊκά παρά τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν; Είναι αυτοί που κοπιάζουν και ξέρουν  ότι αγωνίζονται καθημερινά για να αποκτήσουν αυτό το πτυχίο.

Είναι όλα εκείνα τα ξενύχτια αγκαλιά με το λαπτοπ για τις εργασίες της σχολής, είναι τα άγχη της εξεταστικής, είναι οι διαλέξεις των καθηγητών, είναι οι έριδες και οι φιλίες με τους συμφοιτητές. Είναι τα γέλια και τα κλάματα. Είναι εκείνο το πρωινό αεράκι που σε ανανεώνει και σε γεμίζει ενέργεια. Είναι η μυρωδιά της βροχής στο χωματόδρομο στο δρόμο για τη σχολή. Είναι η ηρεμία της πόλης και η χαρά της δημιουργίας. Είναι τα πρώτα φύλλα που έκαναν την εμφάνιση τους στο σπορείο μας. Είναι ο καυτός ήλιος στα θερμοκήπια. Είναι η καλλιέργεια του μύκητα σε τρυβλίο κι η αναγνώριση του στο μικροσκόπιο. Είναι τα έντομα που κυνηγούσαμε με την απόχη. Είναι που οι λατινικές ονομασίες στο μαρούλι Lactuca sativa και στη τομάτα Solanum lycopersicum που θύμιζαν τον κόσμο των μάγων στο σύμπαν του Χάρι Πότερ. Είναι όλα αυτά τα απρόοπτα και τα αστεία που θα θυμάμαι. Είναι το έργο που έμεινε μισό. Είναι τα 34 μαθήματα που πέρασα και  πλησίαζα στο πτυχίο. Είναι που τώρα το βλέπω να απομακρύνεται σαν το μπαλόνι που το πήρε ο αέρας.

Νιώθω σαν ένα φυτό που ζούσε προστατευμένο στο χώρο του θερμοκηπίου και  κάποιοι εισέβαλλαν ξαφνικά και γκρεμίζουν τον κόσμο μου. Είχα αναπτύξει ένα υποτυπώδες ριζικό σύστημα, είχε  ψηλώσει ο βλαστός, είχαν εκπτυχθεί η οφθαλμοί κι είχα αρχίσει να ανθίζω. Είχαν δειλά δειλά εμφανιστεί και οι πρώτοι καρποί αλλά δεν πρόλαβαν να καρποδέσουν. Είναι η μεταφύτευση που πρέπει να γίνει μακριά από εδώ. Είναι το ξερίζωμα που με πονάει. Είναι που δεν θα συγκομιστούν οι καρποί των κόπων μου.

Μαρία Κατούφα  ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ ΓΕΩΠΟΝΙΑΣ

 

Τρίτη 3 Αυγούστου 2021

Τι σημαίνει η φράση κάτω η πατριαρχία; τι είναι ο φεμινισμός; Τι είναι η έμφυλη βία και οι γυναικοκτονίες;

 


Μαθήματα φεμινισμού

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά

Τι σημαίνει η φράση κάτω η πατριαρχία, τι είναι ο φεμινισμός; 

Τι είναι η έμφυλη βία και οι γυναικοκτονίες;


Το φεμινιστικό κίνημα καταρχήν δεν αποτελείται αποκλειστικά από γυναίκες. Υπάρχουν πολλοί άνδρες φεμινιστές οι οποίοι και έχουν πρωτοστατήσει και στον αγώνα των γυναικών και στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.

Σε τι διαφέρει λοιπόν ο πατέρας από τον πατριάρχη; Ο πατέρας φεμινιστής είναι εκείνος που θα κοιτάξει στα μάτια την κόρη του ως ίση και θα την αφήσει ελεύθερη να εκφράσει τη δική της φωνή ενώ ο πατέρας  υπερασπιστής της πατριαρχίας θα απαιτήσει από εκείνη σεβασμό στο πρόσωπό του σκυμμένο κεφάλι και χειροφίλημα. Ο πρώτος όμως θα έχει κερδίσει το σεβασμό ενώ ο δεύτερος θα έχει καλλιεργήσει το φόβο για το πρόσωπο του. Όταν λοιπόν μιλάμε για ανάγκη πάταξης της Πατριαρχίας εννοούμε την πάταξη της συγκεκριμένης νοοτροπίας ότι ο πατέρας είναι η κεφαλή της οικογένειας και ο αρχηγός του σπιτιού. Αυτός που θα πάρει όλες τις αποφάσεις. Συνέχεια της ίδιας λογικής είναι ότι οι γυναίκες του σπιτιού τον υπηρετούν και ο αρσενικός απόγονος του είναι και η συνέχεια του. Η πατριαρχική λοιπόν παιδαγωγική μέθοδος μεγαλώνει τα αρσενικά και τα θηλυκά σαν να είναι δυο διαφορετικοί κόσμοι. Ο φεμινισμός δεν έχει λοιπόν σκοπό ούτε τον ευνουχισμό των ανδρών, ούτε την εξάλειψη του αρσενικού στοιχείου. Ούτε φυσικά και την επικράτηση των γυναικών έναντι των ανδρών. Άλλη μια τεχνητή διαμάχη.

Σε αντιπαραβολή με τον πατέρα  φεμινιστή που όπως είδαμε παραπάνω είναι ο μπαμπάς που αγαπάμε κι όχι το αφεντικό που φοβόμαστε , υπάρχει και η γυναίκα Φαλλοκράτισσα.

Η γυναίκα αυτή είναι που έχει ασπαστεί την πατριαρχική νοοτροπία και θεωρεί ότι η θέση της είναι υπό του ανδρός της. Για τη γυναίκα ή μάνα Φαλλοκράτισσα όλα περιστρέφονται γύρω από το φαλλό. Ζει και αναπνέει για να υπηρετεί τον αφέντη της τελείως υποταγμένη και έχει διδαχθεί ότι σκοπός στη ζωή της είναι να προλάβει να τυλίξει το καλό γαμπρό, να την νυμφευθεί,  να αποκτήσει απογόνους και να μεταδώσει στις επόμενες γενιές το μήνυμα. Μεγαλώνει το γιο της με το σύνθημα πρόσεξε μη σε τυλίξει καμία παστρικιά και την κόρη της με το να αποσιωπεί τις προσωπικές της επιθυμίες.

Μια σύγχρονη μορφή γυναίκας Φαλλοκράτισσας είναι η γυναίκα η οποία ανταγωνίζεται τις άλλες γυναίκες με σκοπό την προσωπική της προβολή. Χρησιμοποιεί τα θέλγητρα που της χάρισε η φύση όχι για να χαρεί την ζωή και τον έρωτα αλλά με αντάλλαγμα κάποιο όφελος. Με αυτό το τρόπο ουσιαστικά αποδέχεται τις επιταγές της πατριαρχίας να χρησιμοποιεί τον εαυτό της ως σκεύος ηδονής.

Όπως είδαμε λοιπόν ο φεμινισμός και ο φαλλοκρατισμός ως έννοιες δεν έχουν να κάνουν με το βιολογικό σου φύλο αλλά με την κοινωνική συνείδηση και το ποια από τις δυο νοοτροπίες ταιριάζει με τη δική σου. Αφού λύσαμε λοιπόν ότι δεν είναι μόνο οι γυναίκες Φεμινίστριες και ότι δεν είναι όλοι οι άνδρες φαλλοκράτες πάμε τώρα να μιλήσουμε για την έμφυλη βία.

Ξεκινάμε πρώτα με την έννοια ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ και γιατί ονομάζεται έτσι;

Η γυναικοκτονία είναι η ύστατη μορφή έμφυλης βίας και είναι το αποτέλεσμα της πατριαρχικής νοοτροπίας. Φυσικά και ανήκει στις ανθρωποκτονίες αλλά την εξετάζουμε με βάση το κίνητρο. Πάμε να δούμε ποιο είναι αυτό το κίνητρο!!! Μια γυναίκα που δεν ταιριάζει δεν υπακούει στο πατριαρχικό σύστημα και διαφέρει από αυτό. Μια γυναίκα που αντιμιλήσει σε έναν καυγά, φωνάξει, βρίσει, αρνηθεί να επιτελέσει την οποιαδήποτε πράξη της έχει υποδείξει το κυρίαρχο αρσενικό αποτελεί πολλές φορές το κίνητρο για τη δολοφονία της. Είναι η δολοφονία μιας γυναίκας που δεν ταίριαζε στο μοντέλο της γυναίκας Φαλλοκράτισσας.

Είναι η ίδια η άρνηση. Είναι η ανυπακοή στο σύστημα που έχει μάθει μέχρι τώρα. Τα πάντα μπορεί να είναι αυτό το όχι.

   Όχι δεν το βουλώνω, όχι δεν θέλω

   Όχι δεν θα πλύνω τα πιάτα,

   Όχι δεν σε γουστάρω,

   Όχι τώρα,

   Όχι δεν θα δουλέψω παραπάνω υπερωρία, Όχι δεν θα σου κάτσω για να πάρω τη δουλειά

   Όχι δεν θα μείνω μέσα, Όχι δεν θα αλλάξω το ντύσιμο μου, Όχι δεν θα πετάξω τα σκουπίδια,

   Όχι δεν χαμηλώνω τη μουσική

  Αυτό το όχι σε κάτι.  Το όχι της γυναίκας που λέει πάντα Ναι.

  Άφησα για το τέλος το θέμα του φλερτ.

  Πολλοί θεωρούν ότι ο φεμινισμός τρίτης γενιάς όπως τον αποκαλούν,  το κίνημα me too και οι αντιδράσεις στα πατριαρχικά κατάλοιπα έχουν στόχο την ποινικοποίηση του φλερτ…

 Καταρχήν όπως είδαμε παραπάνω η έμφυλη βία δεν έχει πάντα σεξουαλικά κίνητρα.

 Εκτός αν κάποιος θεωρήσει ότι το μπουκέτο για το γιατί δεν έπλυνες  τα πιάτα είναι ένα είδος φλερτ!!!

Το φλερτ είναι κάτι πολύ όμορφο και όλοι οι άνθρωποι το αποζητούν. Άλλο πράγμα όμως η έκφραση θαυμασμού και άλλο η χυδαιότητα και η προβολή σεξιστικών στερεοτύπων. Για μερικούς άρρενες φίλους που ενδεχομένως δυσκολεύονται να κατανοήσουν τη διαφορά ανάμεσα στα δύο. Σκεφτείτε το εξής :  Αν για παράδειγμα η φράση που έχετε χρησιμοποιήσει για να προσεγγίσετε κάποιο άτομο φέρει κάποια αμηχανία ή αποστροφή είναι ένα πρώτο δείγμα ότι έχετε υποπέσει σε κάποιο λανθασμένο τρόπο έκφρασης. Σκεφτείτε τώρα την ίδια φράση να την εκτοξεύει κάποιο άλλο άτομο σε κάποιο αγαπημένο σας πρόσωπο. Αν η πρώτη σας αντίδραση είναι να θυμώσετε και να το θεωρήσετε προσβλητικό τότε έχετε ήδη την απάντηση σας.

  

  

  

  

 

 

 

Ο Σάκης και η Λίλη, η Ρέιτσελ και ο Ρος και τα guilty pleasures !!

Ο David Schwimmer και η Jennifer Aniston στα Φιλαράκια και ο Τάσος Χαλκιάς και η Κωνσταντίνα Μιχαήλ στο Λαβ Σόρρυ Ήταν   το 1994,   η χρονι...